(ANS – Dolo Ado) – Od końca sierpnia Mattia Grandi, wolontariusz salezjańskiej NGO “VIS” (Volontariato Internazionale per lo Sviluppo), pracuje wraz z innymi działaczami społecznymi w obozie dla uchodźców somalijskich przebywających w Dolo Ado, w Somaly Region, w Etiopii. Przytaczamy część jego świadectwa.

Po przeszło 1000-kilometrowej podróży przez pustynię etiopską dr Grandi dotarł do obozu dla uchodźców somalijskich w Dolo Ado; czynne jest już 4 obozy, wszystkie przepełnione: Bokolmayo, Melkadida, Kobe i ostatnio otwarty w Helaweyn; szacuje się, że wewnątrz nich przebywa około 150.000 osób.

“Jest to mieszanina Etiopczyków, Kenijczyków i Somalijczyków, którzy poszukują tchnienia życia pośród nędzy, jaką wojna i głód przyniosły im w darze. W tym kalejdoskopie ludziej tragedii dostrzega się tu i ówdzie szyldy organizacji międzynarodowych i agencji humanitarnych. Jesteśmy gośćmi jednej z NGO „Coopi”.
 
Najnowsze informacje, jakie zostały nam przekazane, nie są pocieszające: napływ uchodźców, chociaż się zmniejszył, jest stałym zjawiskiem. Są takie dni, w których przybywa 200 uchodźców w ciągu dnia, ale bywa, że i 1000, a kilka tygodni temu odnotowano nawet 2000 uchodźców w ciagu dnia, którzy pojawili się w obozie przejściowym przy granicy z Somalią, by się zapisać jako uchodźcy.

Od razu można zuważyć, że zdecydowana większość przybywających ludzi to kobiety i dzieci. Coraz częściej ma się do czynienia z rodzinami, które składają się jedynie z kobiety i czwórki, piątki dzieci w różnym wieku. Te kobiety, pełne nadzwyczajnej troskliwości, musiały zmagać się z różnymi udrękami, nadużyciami i kradzieżami ze strony „Al-Shabaab” (inslamistyczna grupa powstańcza, działająca pomiędzy Somalią a Etiopią – przyp. red.), suszą, pomorem zwierząt hodowlanych, utratą bliskich, długą wędrówką przez pustynię, chorobami, niewygodami, a dodatkowo ze wspomnianą „Al-Shabaab”. Oprócz tego stan, w jakim dociera wiekszość uchodźców, jest dramatyczny: niedożywienie, choroby układu oddechowego i zatrucia żołądkowe – to tylko niektóre z ciężarów, które muszą dźwigać na swoich zgarbionych plecach, podczas gdy w ich oczach kryją się przygnębienie i rozczarowanie.

Narastający konflikt (w Somalii i Somaly Region, przyp. red.), w połączeniu z zaostrzającą się suszą, stały się przyczyną olbrzymich, wewnętrznych ruchów migracyjnych, a tysięce uchodźców szuka dróg ucieczki, aby się uratować. Trudno jest o najnowsze wieści z obszarów konfliktu, a sytuacja stale jest utrzymywana w stanie prowizorycznej równowagi.

Jednym z bohaterów tej akcji pomocy są NGO i organizacje międzynarodowe. VIS został poproszony przez rząd etiopski, poprzez rządową agecję ds. uchodźców (ARRA), o podjęcie bezpośrednich działań, z uwagi na znaczące sukcesy, jakie osignął w związku z projektami na rzecz uchodźców, jakie poprzednio zrealizował (obszar Jijiga, obozy w Aw-barre i Sheder w 2008 r.). A dokładniej, VIS został poproszony o koordynowanie dystrybucji artykułów żywnościowych na terenie „Transit Camp” w Dolo Ado.

Tak więc działalność VIS przebiega w dwóch kierunkach: z jednej strony stara się natychmiast odpowiedzieć na sytuację kryzysową, a z drugiej – przygotowuje teren dla przyszłych działań na rzecz rozwoju, które, w jakiś sposób, mogą uprzedzić nową pomoc humanitarną. Tak oto VIS przychodzi z pomocą nie tylko tysiącom samalijskich uchodźców, ale także wewnętrznym migrantom z Etiopii Południowej: pozwala to uniknąć konfliktów co do zasobów tych dwóch światów i zaproponować pewną wizję przyszłości obu tym populacjom”.

VIS dołącza się i podtrzymuje apel na rzecz Afryki Wschodniej, jaki skierowała AGIRE, Włoska Agencja Interwencji Kryzysowej, apelując o niezbędną pomocy i wsparcie dla działań realizowanych przez dziewięć NGO, a wśród nich VIS, już obecnych w krajach dotkniętych suszą w tzw. Rogu Afryki.

Opublikowano 14/09/2011