Końcowy etap Kongresu “Ks. Bosko w historii” rozpoczął się wystąpieniem Giorgio Chiosso z Uniwersytetu w Turynie. Ten, opisując “Wkład salezjanów w edukację między ‘800 i ‘900”, nakreślił obraz pedagogiki w czasach Ks. Rua, podkreślając zainteresowanie polem wychowawczym w systemie prewencyjnym salezjanów. Pedagogiki, która, jak oświadczył Chiosso, nie była pozbawiona pewnych cieni, ale niewątpliwie stanowi wspaniałomyślny wkład Rodziny Salezjańskiej na polu nauczania.
Wystąpienie ks. Josč Mauiela Prelezzo, wykładowcy Salezjańskiego Uniwersytetu Salezjańskiego w Rzymie, dotyczyło tematu “Ks. Rua a szkoła salezjańska (1888-1910): wiarygodna współpraca ks. Cerrutiego i ks. Bertello”. Prelegent podkreślił, że dla ks. Rua szkoła salezjańska musiała wiernie respektować kierunek wytyczony przez Ks. Bosko. Czasy domagały się kształcenia na polu technicznym, ale ks. Rua stawiał na kształcenie humanistyczne w koleżach, skąd było najwięcej powołań zakonnych. Błogosławiony dbał o formację nauczycieli salezjańskich, mając zawsze na względzie normy wytyczone przez ojca założyciela i ducha pierwszego Oratorium.
Ks. Bruno Bordignon, także z UPS w Rzymie, był autorem ostatniej prelekcji: “Idea wychowania w pismach Ks. Rua”. Analiza, którą przeprowadził, doprowadziła go do wniosku, że nie ma w pismach ks. Rua, a tym bardziej w jego listach, przesłanek, które wskazywałyby na jakieś innowacje na polu wychowawczym. Ks. Rua był przejęty tym, by pozostać wierny systemowi wychowawczemu i duchowi Ks. Bosko: kontynuacji tradycji rodzinnej otrzymanej od ojca założyciela, którą musiał w swoim czasie przekazać swoim synom.
Lucetta Scaraffia z Uniwersytetu “La Sapienza” w Rzymie i ks. Carlo Nanni, Rektor UPS, prowadzili rozmowę panelową, która reasumując to, co było powiedziane w czasie tych trzech dni Kongresu, zapoczątkowała refleksję na temat szerszych perspektyw i aktualizacji poruszanych kwestii.
Kongres zakończył się wystąpieniem ks. Cháveza. W swojej prelekcji, transmitowanej bezpośrednio (streaming) na stronie missionidonbosco.tv, Przełożony Generalny Salezjanów przypomniał, że Kongres “Ks. Rua w historii” zakończył także obchody setnej rocznicy śmierci pierwszego następcy Ks. Bosko. Był to rok, którego pierwszym celem było umożliwienie poznania Ks. Rua, a poprzez jego osobę – części historii Zgromadzenia Salezjańskiego.
Rok ten zapoczątkował Kongres, który odbył się w Turynie-Valdocco dokładnie rok temu, a którego dokumenty – “Don Michele Rua primo successore di Don Bosco. Tratti di personalitŕ, governo e opere (1888-1910)” – “pozwalają także zapoznać się z rysami jego osobowości i niezwykłymi cechami, jego temperamentem i jego cnotami. Jego osobowość można porównać z mozaiką kolorów, które układają się w sposób harmonijny, nie drażniąc nikogo”.
Przywołał następnie pewne wydarzenia i daty, uwypuklając i opisując Ks. Rua jako “zaufanego współpracownika” i “wiernego następcę” Ks. Bosko.
Na zakończenie ks. Chávez podkreślił niektóre z punktów, które wyłoniły się na tym Kongresie: nowy obraz Ks. Rua; punkt wyjścia, które te trzy dni wskazały w kontekście krytycznego studium historycznego, społecznego, kościelnego oraz salezjańskiego okresu “post” Ks. Bosko; a w perspektywie dwusetnej rocznicy urodzin Ks. Rua – pierwsze, całościowe ujęcie rozwoju jego dzieła z uwzględnieniem wkładu wszystkich Przełożonych Generalnych i kroniki rozwoju Rodziny Salezjańskiej.
“Podczas gdy kroczymy razem, Salezjanie i Rodzina Salezjańska, w kierunku dwusetnej rocznicy urodzin Ks. Bosko, ks. Rua może, a nawet musi, stać się dla nas pewnym przewodnikiem i stałym wzorcem”.
Tekst i audio końcowego wystąpienia, jak i inne teksty prelekcji prezentowanych w czasie Kongresu, dostępne są na stronie sdb.org.
Opublikowano 31/10/2010
