Drukuj   

---

Dokumenty pokrewne

Dom Generalny – Bardzo głębokie doświadczenie duchowe

Argentyna - Ceferino jest błogosławionym

---

(ANS – Watykan) – “Świętość Zeffirino jest typowym przykładem świętości młodzieżowej życia codziennego, która polega na czynieniu dobra i z miłością – aż do heroizmu – małych rzeczy każdego dnia” – tymi słowami ks. Enrico dal Covolo, Postulator Generalny ds. Kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej, nakreślił sylwetkę błogosławionego Ceferino Namuncurŕ, wychowanka i aspiranta salezjańskiego, w wywiadzie, który został wyemitowany na falach Radia Watykańskiego w niedzielę, 11 listopada, krótko przed rozpoczęciem w Chimpay uroczystości beatyfikacyjnej młodego mapuche.

Odpowiadając na pytania Giovanniego Peduto, ks. Covolo przedstawił najpierw profil biograficzny tego młodego człowieka, który postawił sobie za cel pomoc własnemu ludowi przeżywajacemu trudne chwile, a następnie – wskazał na sekret świętości Ceferino, który zapatrzony był w przykład życia Dominika Savio, wychowanka ks. Bosko. “Jest to ten rodzaj świętości, który zaraz przywołuje na pamięć rozważania, jakie zaproponował Sługa Boży Jan Paweł II w “Novo Millennio Ineunte”, a do których powrócił w tych ostatnich dniach papież Benedykt XVI w czasie modlitwy “Anioł Pański” w dzień Wszystkich Świętych: świętość nie jest jakimś nadzwyczajnym przywilejem, zarezerwowanym dla niewielu osób; świętość natomiast jest celem, wymagającym zaangażowania, każdego ochrzczonego; jest celem zwyczajnego życia chrześcijańskiego”. Kontynuując, Postulator salezjanów stwierdził, że “W tej perspektywie – w której możemy mówić o “sekrecie świętości Zeffirino – trzeba rozpoznać charyzmatyczne znaczenie wychowawczych instytucji Ks. Bosko”.

Ks. dal Covolo uściślił, że to, co uderza w osobie Ceferino – odwołał się przy tym do stwierdzenia kardynała Giovanniego Cagliero, który znał tego młodzieńca: “Widać, że w tym chłopcu króluje łaska” – jest niewinność, którą promieniował. Przytaczając następnie znane przysłowie: “więcej hałasu robi drzewo, które upada, niż las, który rośnie”, tak je skomentował: “nie możemy nigdy zapominać o tym, że historia ludzi jest przede wszystkim historią łaski, zawsze podtrzymywaną i oświecaną przez Opatrzność Bożą, w której prawdziwymi bohaterami są święci, którzy ją wypełniają, ci uznani, jak również ci nie kanonizowani – to jest ten “las, który rośnie”.

Według Enrico dal Covolo dzisiejszym młodym Ceferino zaleca przede wszystkim spójność życia, wierność, stałość w obliczu obowiązków “dobrego obywatela i dobrego chrześcijanina”. Główne pragnienie Zeffirino:“być użytecznym dla swojego ludu” jest, w gruncie rzeczy, pragnieniem każdego młodego dobrej woli. To pragnienie zostaje silnie oświecone i ożywione przez przylgnięcie do Chrystusa. I w ten sposób ideały ludzkie, jakie Zefferino, podobnie jak wielu młodych dzisiaj, podziwiał dogłębnie, zostały przyswojone, utrwalone, wzmocnione dzięki wierzy w Chrystusa, Sakramentom i modlitwie”.

Opublikowano 14/11/2007