(ANS – Kenitra)– Z okazji obchodów Dwusetlecia urodzin Księdza Bosko szkoła salezjańska w Kenitrze, w Maroku, wydała książkę pt. “Człowiek, który poświęcił życie młodzieży”. Została napisana w języku arabskim przez nauczyciela arabskiego Mohameda Habhouha. Była szeroko propagowana i spotkała się z dobrym przyjęciem ze strony rodziców, młodzieży i członków ekipy wychowawczej.

“Książka profesora Habhouba jest oryginalna. Posiada styl “kwiatków” i może być czytana zarówno przez dzieci, jak i dorosłych, którzy chcą poznać zasady wychowawcze Księdza Bosko. Chcemy, aby ta książka była znana i wykorzystana jako pomoc w przeżywaniu ducha Księdza Bosko w kontekście kulturowym bardzo różniącym się od tego, w którym on żył. Dziękujemy profesorowi Habhoubowi, dziękujemy za jego miłość do Księdza Bosko i jego troskę o to, aby ten był kochany i doceniany w środowisku muzułmańskim” – powiedział ks. José Vega, dyrektor wspólnoty w Kenitrze, na początku tego przedsięwzięcia.

Tenże ks. Vega przeprowadził również wywiad z profesorem Habhouhem.

Od kiedy pan zna Księdza Bosko?

Pracuję w szkole im. Księdza Bosko w Kenitrze od 1990 roku i stopniowo odkrywałem Księdza Bosko, zwłaszcza w ostatnich latach dzięki salezjanom, którzy zorganizowali konferencje i spotkania dotyczące zastosowania jego pedagogiki.

Co pobudziło pana do napisania tej książki?

To, co zrobiło na mnie wrażenie, to dialog, podejście do dzieci, ukochanie pracy zawodowej i troska o wszystkich uczniów oraz znaczenie wychowania we wszystkich kontekstach... Dla mnie Ksiądz Bosko jest przykładem prawdziwego wychowawcy i człowieka wiary. Chciałbym, aby wszystkie osoby wierzące, niezależnie od tego, jakie jest ich wyznanie, wzięły Księdza Bosko za przykład.

Jest pan nauczycielem języka arabskiego i muzułmańskiego. Jaki jest wkład Księdza Bosko w wychowanie dzieci muzułmańskich?

Miłość do Boga, dialog, obecność wychowawcy, radość, tolerancja, wiarygodność, System Prewencyjny.

Co poradziłby pan rodzicom, kolegom nauczycielom i dzieciom?

Zawsze kochać dzieci, przybliżając się do nich, aby lepiej je poznać i prowadzić. Rodzicom – aby zaufali wychowawcom i tak samo ufali dzieciom. Mieć zawsze nadzieję w odniesieniu do przyszłości każdego człowieka oraz żyć chwilą obecną z radością i optymizmem. 

Opublikowano 15/07/2015