(ANS – Yanatile)– Pomiędzy Machu Picchu a Parkiem Narodowym w Manu rozciąga się teren misyjny, który obsługują salezjanie. 35 lat temu, kiedy była tu dziewicza puszcza, przybył ks. Juan Polentini, idąc po śladach swoich rodaków, którzy opuszczali świętą dolinę Inków, aby przemierzyć zaśnieżone szczyty wschodniego łańcucha gór, a następnie zejść do stromej doliny nad rzeką Yanatile w poszukiwaniu nowych ziem, gdzie mogliby się zatrzymać. W ten sposób powstała misja salezjańska, a wraz z nią miasto Quebrada Honda, stolica Yanatile, dykstryktu, którego istnienie zostało zatwierdzone w 1982 roku na mocy ustawy, którą przedstawił Kongresowi sam ks. Polentini.

Obecnie sześciu salezjanów i trzy siostry córki Najświętszych Serc Jezusa i Maryi robią wszystko, aby nieść Ewangelię około 13 tysiącom ludzi, którzy zamieszkują 65 wspólnot na ponad 3080 km² obszaru puszczy, gdzie trudno dotrzeć, a gdzie uprawia się coraz więcej kawy, kakao i koki – chodzi tu zwłaszcza o dolinę Yanatile i dorzecze Lacco.

Istnieją dwie bazy operacyjne: parafia pw. Maryi Wspomożycielki i doświadczalna szkoła rolnicza i zootechniczna. “Jest to dzieło misyjne, które zakorzeniło się w sercu ludu Quechua. Znajdują się tutaj najbardziej ubodzy i odizolowani” – wyjaśnia ks. Martin Quijano, dyrektor szkoły. Styl salezjański tak głęboko wszedł w miejscową rzeczywistość, że głównym świętem w Yanatile jest święto Maryi Wspomożycielki.

“Jest to dla nich uprzywilejowane święto, które nazywają ‘Mamacha Maria Ausiliatrice’. To oni go urządzają. Ona jest patronką tego dystryktu” – mówi ks. Yul Soto, proboszcz Quebrada Honda. Czciciele przygotowują się do tego święta z rocznym wyprzedzeniem. 

Bardzo popularnym narzędziem funkcjonowania tej wspólnoty jest “Radio Illariy”, które prowadzi Fidel Oviedo. Oprócz nadawania programów w języku hiszpańskim i keczua, jest stałym głosem, który towarzyszy rolnikom swoimi radami, będąc także rzecznikiem wszelkich ich potrzeb. “Zapewnia dobrą formację i informację. Radio jest także narzędziem ewangelizacji. Przekazuje Ewangelię dnia, modlitwę poranną i wieczorną”. W tym wysiłku misyjnym uczestniczy 7 katechetów, którzy mówią w języku keczua; ci przygotowują do przyjęcia sakramentów, i prowadzą nabożeństwa Słowa w najbardziej oddalonych wspólnotach. “Posługując się językiem keczua, dotykają serca” – mówi ks. Soto.

Aby zapewnić im lepszą przyszłość, na drodze przygotowania do zawodu, został otwarty miejski ośrodek kształcenia zawodowego na starej posiadłości Monte Salvado, którą odsprzedał Juan Hermoza. Dzisiaj jest to doświadczalna szkoła rolnicza i zootechniczna, w której uczy się 160 uczniów, z których 70 to interniści.

“Pragniemy, aby pokochali tę ziemię, swój lud, to są dzieci rolników. Chcemy, aby pokochali pracę, przyrodę i Boga” – dodaje ks. Quijano. Wielu absolwentów tej szkoły jest dzisiaj agronomami, naukowcami, zootechnikami, biologami... zwłaszcza gdy chodzi o ostatnich absolwentów. Niektórzy z nich to także adwokaci, administratorzy, technicy informatycy czy nauczyciele. “Jesteśmy dumni, kiedy widzimy to, co czynią, aby zjednoczyć wspólnotę. Dwaj byli wychowankowie są teraz nauczycielami i robią wszystko, aby pogodzić dwie wspólnoty, które są teraz w konflikcie ze sobą” – stwierdza dyrektor szkoły.

Z Yanatile, ziemi misyjnej, salezjanie potwierdzają w tym roku obchodów Dwusetlecia urodzin Księdza Bosko swoje zaangażowanie na rzecz młodych najuboższych i opóźnionych w rozwoju.

Pełna historia o tej misji dostępna jest w peruwiańskim Biuletynie Salezjańskim.

Opublikowano 14/07/2015