(ANS – Watykan) – “Naglące wyzwanie ochrony naszego wspólnego domu obejmuje troskę o zjednoczenie całej rodziny ludzkiej w dążeniu do zrównoważonego i zintegrowanego rozwoju, ponieważ wiemy, że wszystko może się zmienić. Stwórca nas nie opuszcza, nigdy nie cofa się w swoim planie miłości, nie żałuje, że nas stworzył. Ludzkość jest jeszcze zdolna do współpracy w budowaniu naszego wspólnego domu”. Tak pisze papież Franciszek w 13 punkcie swojej encykliki “Laudato si’”.

Jej treść traktuje o środowisku i ekologii, ale nie ogranicza się jedynie do tych zagadnień. Wychodząc od analizy “różnych aspektów obecnego kryzysu ekologicznego” podejmuje “kwestie, które wypływają z tradycji judeochrześcijańskiej”, aby wskazać na “specyficzne miejsce, jakie istota ludzka zajmuje w tym świecie”.

Z tego względu encyklika papieża nie jest jedynie adresowana do ludu wyznania katolickiego, ale ma zakres o wiele szerszy, a przede wszystkim ekumeniczny – są przytoczone wypowiedzi patriarchy ekumenicznego Konstantynopola Bartłomieja – a nawet uniwersalny ze zwględu na pragnienie, by troska o wspólny dom wszystkich połączyła, “ponieważ wyzwanie ekologiczne i jego ludzkie korzenie dotyczą i dotykają nas wszystkich”.

Na encyklikę składa się sześć rozdziałów, poprzedzonych wstępem, a zakończonych dwoma modlitwami, z których pierwszą jest modlitwą za naszą ziemię, a druga to chrześcijańska modlitwa wraz ze stworzeniem. 

Pierwszy rozdział, noszący tytuł “Co się dzieje w naszym domu”, omawia temat, który wielokrotnie był poruszany przez samego papieża, a który dotyczy “kultury odrzucenia”, zatruwającej zarówno środowisko, jak i ludzkość. Drugi, pt. “Ewangelia stworzenia”, jest odwołaniem się do teologii judeochrześcijańskiej w kwestii przyczyny stworzenia. Zaś w trzecim – “Ludzki pierwiastek kryzysu ekologicznego” – papież domaga się wprowadzenia “ekologii integralnej, która nie wyklucza istoty ludzkiej”.

Ten aspekt został pogłębiony w czwartym rozdziale noszącym tytuł “Ekologia integralna”, gdzie uwaga papieża jeszcze bardziej koncentruje się na “niezbędnej relacji życia człowieka z prawem moralnym, wpisanym w jego naturę”.

W piątym rozdziale “Wytyczne i działania” Ojciec Święty wskazuje na dialog, przejrzystość procesów decyzyjnych i przywrócenie centralnego miejsca istocie ludzkiej, jako na drogi wyjścia z kultury odrzucenia. I w ostatnim rozdziale, “Edukacja i duchowość ekologiczna”, papież zachęca do wychowania do “ekologicznego obywatelstwa”, zaczynając od odnowionego przymierza pomiędzy ludzkością i środowiskiem, będącego owocem edukacji, odkrycia natury i stworzenia jako wyrazów Boskiej miłości, a także czyniąc to poprzez powrót do sakramentów, które są “uprzywilejowanym sposobem, w jaki natura jest przyjęta przez Boga”, i świątecznego odpoczynku niedzielnego.

Opublikowano 19/06/2015