(ANS – Rzym) – W dniu dzisiejszym kończy się nasza prezentacja tematu najbliższego Międzynarodowego Sympozjum Pedagogiki Salezjańskiej, spotkania, które rozpocznie się jutro, 19 marca, w “Salesianum” w Rzymie. W tej ostatniej refleksji ks. Vito Orlando, koordynator Sympozjum, zatrzymuje się na zagadnieniu formacji wychowawców w Rodzinie Salezjańskiej.

W jakim kierunku powinni pójść salezjanie i Rodzina Salezjańska, aby kształtować “wychowawców współczesnej młodzieży”?

Wychowawcy współczesnej młodzieży muszą odkryć “geniusz wychowawczy” Księdza Bosko i być w stanie żyć jego duchem i praktyką wychowawczą: Systemem Prewencyjnym, tj. “syntezą jego myśli pedagogicznej i profetycznym orędziem pozostawionym przez niego duchowym synom oraz całemu Kościołowi” (JP 8).

Jest to mądrość, która stała się “sztuką wychowania”: “sztuką wychowania pozytywnego”, ponieważ angażuje w takie sposoby życia, które pozwalają zasmakować możliwego i doświadczonego dobra; “sztuką pomagania młodym  w wewnętrznym wzrastaniu”, która nie zatrzymuje się na zewnętrznych formalizmach, rozbudzając ich wewnętrzną wolność; “sztuką pozyskiwania młodzieńczych serc”, by z radością i zadowoleniem zapalać je do dobra (JP 8).

Mądrość i sztuka wychowania to zdobycze wciąż nowe, które wymagają odnowy i uaktualnienia, zależnie od warunków i konkretnych potrzeb życiowych. 

Wychowawcą nie zostaje się nagle. Nie wystarczy naturalna predyspozycja do tego, by być wychowawcą, nie wystarczy jedynie powołanie. Wychowanie jest zadaniem złożonym, “żywotnym i społecznym”, które wychowawca realizuje mając świadomość danych sytuacji i problemów, panując nad sobą, posiadając odpowiednie przygotowanie i kompetencje.

Ten, kto czyni z wychowania rację swego bytu, potrzebuje wsparcia, nie może czuć się osamotniony, musi znaleźć współpracę, musi otrzymać pomoc także w formie odpowiedniego przygotowania, aby mógł “podjąć próby  i odnowić w sposób twórczy i z poczuciem odpowiedzialności procesy wychowawcze” (JP 17).

Aby odpowiedzieć na potrzeby formacji pedagogicznej młodzieńców, którzy przygotowywali się do życia salezjańskiego, ksiądz Bosko rozpoczął w 1872 r. organizować spotkania na temat metody wychowawczej. W 1874 r. zlecił ks. Barberisowi, by zajął się systematyczną formacją pedagogiczną młodych salezjanów, a ten zebrał te wskazania w “Podręczniku świętej pedagogiki”, która to książka przez wiele lat była bardzo ceniona w Zgromadzeniu. Układ i treści tego podręcznika są zaskakujące.

Jak Ksiądz Bosko, także i my musimy dzisiaj uwzględnić w formacji kompetencję pedagogiczną wychowawcy według ducha Księdza Bosko. Formację i kompetencje, które odpowiadają wymogom naszej posługi wychowawczej, realizowanej we współpracy z Bogiem dla zbawienia młodzieży.

Opublikowano 18/03/2015