(ANS – San Benito Petèn) – Edukacja jest jedynym narzędziem, które może zmienić stan rzeczy. Nie mówię tego tylko dlatego, że jestem salezjaninem, ale dlatego, że widzę to każdego dnia. Jednak edukacja i kultura wymagają dłuższego czasu. To słowa ks. Giampiero de Nardiego, włoskiego misjonarza w Petèn, w Gwatemali. Poniżej przytaczamy część jego wypowiedzi.  

Znajduję się w stolicy, bo odprawiam tu rekolekcje. Mam trochę czasu, by się pomodlić i zastanowić nad tym, co przeżyłem w tym roku. Muszę powiedzieć, że przeprowadziłem długą refleksję, przywołując to wszystko, co dane było mi przeżyć w tym roku wraz z ubogimi z Petén. Przede wszystkim zrobiłem mały rachunek sumienia i powiedziałem sobie: “Ślubowałem ubóstwo. Złożyłem ślub wobec Boga, ale jakim ubóstwem żyję?”. Z pewnością nie mogę nazwać siebie ubogim.

Ubóstwo tego miejsca rzuca się nam w oczy we wszystkie te święte dni. Fakt, że ktoś się rodzi w tej a nie innej części świata, jest wielkim szczęściem, z którego nie zdajemy sobie sprawy dopóty, dopóki nie przekonamy się namacalnie, co oznacza słowo “ubóstwo”. 

Tutaj ubogi nie ma praw, nie ma nawet prawa do posiadania praw. Tutaj ubogi jest całkowicie ubogi. W Europie wymyśliliśmy “inne formy ubóstwa”. Ubóstwo uczucia, wartości... Wszystko to prawda, ale ubodzy tutaj nie mają po prostu niczego; nie mają pieniędzy, nikt ich nie kocha, nie posiadają wartości. Zbudowaliśmy obraz ubogiego (być może po to, aby uciszyć sumienie), który nie opływa w wielkich luksusach, ale który jest bogaty w wartości, uczucie, w to wszystko, co nasze społeczeństwo utraciło z przyczyny konsumizmu. To wielka nieprawda.

Tutaj ubogi nie ma rodziny, nie ma nikogo, kto by się o niego zatroszczył, nie ma nic do jedzenia, nie ma możliwości leczenia, godnego życia, nikt nie darzy go miłością, nie ma dosłownie niczego. Ubóstwo jest niesprawiedliwością, ale jeszcze bardziej niesprawiedliwe byłoby jego upiększanie, aby nam nie wyrządził krzywdy i nie robił kłopotu.

Jedna moja przyjaciółka opowiadała mi o jednym misjonarzu, który powtarzał tę dewizę: “nie dawać ryby ubogiemu, ale nauczyć go łowić”. Ale jest w rzeczywistości jest tak, że musisz mu dać rybę, podczas gdy uczysz go łowić... Lecz tutaj ubogi nie ma nawet rzeki czy jeziora, gdzie mógłby łowić.

I na koniec, pozwólcie, że przywołam słowa, które nowy Przełożony Generalny wypowiedział, kiedy przebywał wśród nas z wizytą przez kilka dni. Odpowiadając na jedno z pytań dotyczących Petén, odpowiedział, że nie możemy absolutnie  opuścić Petén, podobnie jak wszelkie inne miejsce, w którym znajdują się ubodzy.

Pełna wypowiedź i inne świadectwa misjonarzy są dostępne na blogu misjonarza.  

Opublikowano 09/12/2014