(ANS – Rzym) – W dniu wczorajszym, 11 listopada, zmarł ks. Pietro Braido, salezjanin, uczony i wykładowca pedagogiki. Również Przełożony Generalny z Radą Generalną i Domem Generalnym Zgromadzenia Salezjańskiego “łączą się w bólu z Wizytatorią i Papieskim Uniwersytetem Salezjańskim oraz Rodziną Salezjańską z całego świata z powodu odejścia tego drogiego współbrata”. Uroczystości pogrzebowe odbędą się w czwartek, 13 listopada, o godz. 11.30 na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim.
“Wspominamy go z miłością i szacunkiem jako salezjanina kochającego i studiującego Księdza Bosko i jego System prewencyjny, znamienitego wykładowcę pedagogiki i historii katechezy, dziekana Wydziału Nauk o Wychowaniu, rektora Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego, a także dyrektora Salezjańskiego Instytutu Historycznego. Pozostając w służbie kultury, a jednocześnie będąc przewodnikiem duchowym licznych ludzi młodych, studentów, nauczycieli i rodzin, całkowicie poświęcił swoje życie służbie na rzecz młodzieży, Kościoła i Rodziny Salezjańskiej” – czytamy w nekrologu, jaki skierował rektor UPS.
Ks. Braido, który zmarł w 95. roku życia, 78 ślubów zakonnych i 67 roku kapłaństwa, urodził się w Conegliano Veneto w 1919 r. Złożył pierwsze śluby zakonne w Este w dniu 22 sierpnia 1936 r. W dniu 16 sierpnia 1942 r. ślubami wieczystymi w Villa Moglia na zawsze związał się ze Zgromadzeniem Salezjańskim. Święcenia kapłańskie przyjął w Turynie w dniu 6 lipca 1947 roku.
Jego nazwisko ściśle łączy się z Księdzem Bosko, zwłaszcza jako wychowawcą. Wyszło wiele “dzieł” będących owocem płodnego umysłu ks. Braido, przede wszystkim zgłębiających pedagogię Księdza Bosko, poza jego duchowością.
Nazwisko ks. Braido jest również zażyle powiązane z Papieskim Uniwersytetem Salezjańskim. Był jednym z pionierów, obok ks. Carlosa Leôncio da Silvy, Instytutu Pedagogiki, powstałego w 1940 r. w łonie Wydziału Filozofii w Turynie-Rebaudengo: z początkiem lat 50. Instytut przeżywa swój rozwój, a to dzięki właśnie ks. Braido, który kierował wtedy grupą młodych salezjańskich profesorów, wśród których znaleźli się: ks. Luigi Calonghi, ks. Vincenzo Sinistrero, ks. Gino Corallo, ks. Pietro Gianola, ks. Pier Giorgio Grasso oraz inni wykładowcy i współpracownicy, którzy kontynuowali to dzieło aż do czasu, kiedy ten stał się “Wydziałem Nauk o Wychowaniu”. Studiowały na nim całe zastępy salezjanów i Córek Maryi Wspomożycielki z całego świata.
Ks. Braido zapoczątkował także pismo “Orientamenti Pedagogici”, które w październiku obchodziło 60. rocznicę istnienia, co zostało uczczone Sympozjum na temat “Educare è orientare” (Wychowywać i ukierunkowywać), inspirującym się pierwszym artykułem wstępnym, jaki opubllikował ks. Braido.
Po przeniesieniu w 1965 r. do nowej, obecnej siedziby UPS w Rzymie ks. Braido przynosi dalszą sławę instytutowi, czyniąc to poprzez poważną i pożyteczną pracę, zdobywając uznanie wewnątrz i na zewnątrz Zgromadzenia oraz w świecie akademickim na poziomie krajowym i międzynarodowym. Był rektorem UPS w latach 1974-1977 i czterokrotnie dziekanem Wydziału Nauk o Wychowaniu, a także dyrektorem Salezjańskiego Instytutu Historycznego od 1981 do 1992 roku. Pełnił również funkcję dyrektora wspólnoty św. Franciszka Salezego w latach 1992-1995.
Z odejściem księdza Braido tracimy uczonego i wykładowcę pedagogiki salezjańskiej wielkiego formatu.
Jest autorem wielu publikacji, wśród których wyróżniają się:
HISTORIA WYCHOWANIA
WYCHOWANIE I HISTORIA SALEZJAŃSKA
Opublikowano 12/11/2014