(ANS – Lusaka) – Ks. Silvio Roggia, wikariusz inspektorii Afryki Zachodniej Anglojęzycznej, obecnie przebywający w Lusace, w Zambii, z czytelnikami ANS podzielił się swoją refleksją na temat wirusa Ebola, jego szerzenia się i sposobów zapobiegania.

Na lotniskach, przez które przejeżdżałem, było rzeczą niemożliwą nie spotkać się z tym powszechnym określeniem: Ebola. Specjalne, szczegółowe kontrole tych wszystkich, którzy przybywali z Afryki Zachodniej, dezynfekcja rąk przed pokazaniem dokumentów... Jeśli tego wirusa nie ma jeszcze w wielu krajach, to z pewnością istnieje obawa, że dotrze.

Ostatnio pan Maite Nkoana-Mashabane, minister spraw zagranicznych, który w tym momencie jest przewodniczącym Unii Krajów Afryki, wezwał rządy do połączenia sił i ścisłej współpracy. Trudno jest zachować równowagę: tendencja do barykadowania się w domu i podnoszenia mostów zwodzonych, także na poziomie międzynarodowym, odpowiada zaleceniu, by w żaden sposób nie znaleźć się na liście krajów dotkniętych tym wirusem, nawet za sprawą jednej tylko osoby zarażonej wirusem na terenie danego kraju.

Ale jeśli to oznacza całkowite odizolowanie tych, którzy już znajdują się w skrajnych trudnościach z powodu tej krytycznej sytuacji, istnieje niebezpieczeństwo, że kraje, takie jak Liberia, Sierra Leone czy Gwinea nakręcą jeszcze bardziej spiralę kryzysu ogólnego, gospodarczego, społecznego i politycznego, aż do unicestwienia. Całej Afryki. Całego świata. Wirus nie musi pokazywać paszportu, aby przekroczyć granicę drugiego państwa, i jeśli ogólna sytuacją wymknie się spod kontroli, nie będzie już takich granic, które go powstrzymają.

Kiedy zajmuje się tylko pozycję obronną, stając się obojętnym wobec bliźniego, który obok umiera, efekt “boomerangu” już wkrótce da się odczuć. Tak zawsze było. Z tą jednak różnicą, że w przypadku tego kryzysu konsekwencje „braku interwencji” będą o wiele poważniejsze i powszechne, niż to było w przypadku innych kryzysów, które wystąpiły w przeszłości.

Z Monrovii Josephat, lider grupy “Dominic Savio & Don Bosco”, informuje, że obecnie sytuacja wygląda tak, że rząd i FIFA myślą o przekształceniu jednego ze stadionów w ośrodek, w którym zostaną odizolowani zarażeni pacjenci, jako że nie ma już miejsca w szpitalach. Trzeba przygotować co najmniej tysiąc miejsc leżących”.  

Wydaje się, że ONZ przejmie bezpośrednią odpowiedzialność za kierowanie akcją sanitarną w Monrovii, jak również zamierza wznawić loty swoich samolotów pomiędzy stolicą Monrovią i pobliskimi krajami (inne towarzystwa lotnicze przerwały loty). Jest to niewątpliwie dobry znak. Jak to już miało miejsce, jeśli jest zapewniona odpowiednia opieka lekarska już od chwili pojawienia się pierwszych oznak choroby i zapewnione jest odpowiednie wyżywienie, możliwość wyleczenia z tego wirusa może się zwiększyć do 50% (w porównaniu z 90% “niewyleczalności”, jaka była na początku).

To czynią Josephat ze swoją grupą, ks. Rapahel i jego współbracia oraz inni salezjanie z Matadi-Monrovia, a także ks. Paul i pozostali salezjanie z Freetown. To czynią ci, którzy na pierwszej linii udzielają się w szpitalach. To wszystko ma ogromne znaczenie i wyraża miłość, która “nigdy nie ustaje”. Cokolwiek czyni się dla tego brata czy siostry, nigdy nie zostanie zapomniane.

Opublikowano 18/09/2014