(ANS – Rzym) – Wśród ojców kapitulnych jest taki, który już siedem razy uczestniczył w Kapitule Generalnej, jest nim ks. Francesco Maraccani. I są także tacy, którzy uczestniczyli w niej po raz pierwszy, jest ich 128. Są także najstarsi wiekiem i znów tutaj prym wiedzie ks. Maraccani, jak również zupełnie młodzi, jak ks. Paul Sajeewaka, liczący 34 lata od 1 stycznia 2014 r., delegat Wizytatorii Sri Lanki, który jest najmłodszym uczestnikiem Kapituły.

Ks. Sajeewaka jest salezjaninem od 1999 r. i studiował telologię na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim. Poprosiliśmy go o wywiad w przerwie między obradami i odpowiedział nam chętnie na kilka pytań.

Jesteś najmłodszym salezjaninem, który uczestniczy w Kapitule, jak odbierasz to doświadczenie?

Jestem bardzo zadowolony, że mogę mieć udział w tym doświadczeniu. Jest to najważniejsze wydarzenie dla zgromadzenia zakonnego. Tak więc czuję się bardzo szczęśliwy i jestem także świadom odpowiedzialności. Dziękuję moim współbraciom ze Sri Lanki, że dali mi tę możliwość.

Co zamierzasz wnieść do swojej Wizytatorii po zakończeniu tej Kapituły?

Przede wszystkim będę chciał przekazać współbraciom z mojego kraju pozdrowienia od nowego Przełożonego Generalnego, jego Rady i wszystkich uczestników KG27. A poza tym, podzielę się tym bardzo pięknym doświadczeniem, które zasadza się na światowej wizji Zgromadzenia, refleksjach, których dokonaliśmy, debatując nad różnymi tematami KG27 i programem na najbliższych sześć lat.

Zaniosę moje świadectwo, dotyczącego tego, co przeżyłem, świadcząc o tym, że dobry Pan jest wielki i jest taki każdego dnia poprzez nasze Zgromadzenie, realizujące misję zbawienia młodzieży najbardziej potrzebującej na świecie. Jesteśmy wezwani do bycia jego mistykami, profetami i sługami młodzieży.

Czym zajmujesz się w Sri Lance?

Do niedawna byłem dyrektorem szkoły zawodowej w mieście Kandy. A jako że mamy także nasze seminarium krajowe w tym mieście, uczyłem filozofii seminarzystów diecezjalnych pierwszego cyklu. A teraz, od trzech miesięcy jestem dyrektorem aspirantatu, w którym znajduje się 75 chłopców, a także –  koordynatorem ds. młodzieży w Wizytatorii i radcą inspektorialnym.

Jak wygląda sytuacja młodzieży w twoim kraju?

Młodzież jest wspaniała. Ale z racji różnych warunków społecznych jest wiele ubóstwa, zagubienia, bezrobocia… Mówię o „warunkach społecznych”, ponieważ niedawno zakończyła się wojna domowa, która trwała 30 lat. Można sobie więc wyobrazić, jaka jest sytuacja kraju, zwłaszcza młodzieży. Jednak żyjemy wielką wiarą, nadzieją i z ufnością spoglądamy w przyszłośc. Tak więc powiedziałbym, że ludzie młodzi są pogodni pomimo tego, co doświadczyli, ale wymagają towarzyszenia. Najważnieszją rzeczą, jaką trzeba zrobić, to wychować ich na uczciwych obywateli i osoby wiary.

Jakie wyzwania czekają Kościół i wiarę chrześcijańską?

W Sri Lance mamy cztery wielkie religie: buddyzm theravada (70,2%), hinduizm (12,6%), islam (9,7%) oraz chrześcijaństwo (7,5%), z których 6,5% to katolicy, a 1% protestanci. Tak więc w kulturze tego typu przed Kościołem stają rzeczywiście wielkie wyzwania, którym musi stawić czoła. 

Przede wszystkim bycie świadkami Pana Jezusa nie jest łatwe. Głęboko wierzę, że Kościół może wiele dokonać poprzez wychowanie w szkołach. Ogólnie społeczeństwo ma zaufanie do nas i naszych metod wychowania.  

Głobalizacja to kolejne wyzwanie, które dogłębnie zmienia nasze społeczeństwo, zwłaszcza młodzież, czyniąc to w sposób pozytywny i negatywny. Jako Kościół staramy się zachować aspekty pozytywne, ale musimy także być uważni i podjąć walkę z tym wszystkim, co może zniszczyć życie ludzi młodych.

Opublikowano 31/03/2014