(ANS – Rzym)– Kapituła Generalna 26 zażądała od Przełożonego Generalnego określenia “natury i celów interwencji Zgromadzenia dla odnowy salezjańskiej obecności w Europie”.

Było to priorytetem w spotkaniu Rady Generalnej i Przełożonego Generalnego z Inspektorami Europy pod koniec listopada 2008 roku, w czasie którego wskazano na trzy wielkie obszary, na których trzeba podjąć pracę w celu ożywienia obecności na Starym Kontynencie: wewnętrzna rewitalizacja charyzmatu, restrukturyzacja dzieł, wysłanie misjonarzy.

To złożyło się także na ramy, wewnątrz których KG27 analizowała, najpierw w komisji prawnej, a potem wielokrotnie na forum zgromadzenia kapitulnego, temat, który jest bezpośrednio z tym związany: ten dotyczący rekonfiguracji regionów Europy.

Analiza, poświęcona tej kwestii, zajmowała Radę generalną w czasie sesji letnich i zimowych 2013 roku, i poproszono w tym względzie także o opinię inspektorie Europy: rezultaty tego pierwszego rozeznania, które udostępniono  ojcom kapitulnym, wskazywały ogólnie na dwa regiony.

Pod uwagę wzięto różne czynniki: procesy połączenia i reorganizacji, te zrealizowane lub będące w trakcie realizacji w inspektoriach Europy; aktualny podział na trzy regiony, który został znacząco zmieniony po ostatniej restrukturyzacji Hiszpanii (2014), Francji-Belgii Południowej (2008) i Włoch (2008); zmniejszająca się w szybkim tempie liczba współbraci w całej Europie, starzenie się inspektorii, reorganizacja, jaka jest w toku; konieczność wsparcia i wzmocnienia współpracy pomiędzy różnymi inspektoriami, także w perspektywie ożywienia charyzmatu; tworzenie warunków do jeszcze większego współdziałania i współpracy.

Pojawiło się także zaniepokojenie odnośnie do radcy regionalnego i jego prawie że stałego zaangażowania związanego z przeprowadzaniem wizytacji nadzwyczajnych, ale zauważono również, że już w czasie ostatniego sześciolecia pewne wizytacje zostały powierzone współbratu, który nie należał do Rady Generalnej. Oczywiście, nadal pozytywnie jest oceniana posługa Radcy regionalnego, będąca wyrazem jedności, koordynacji wewnątrz Regionu oraz łączności z Przełożonym Generalnym i Radą Generalną.

Dyskusja na forum zgromadzenia kapitulnego i głosowania-sondaże wskazały na pewną drogę rozeznania, dotyczącą koncepcji weryfikacji i rekonfiguracji regionów Europy.

W sobotnie przedpołudnie, 22 marca, zgomadzenie kapitulne w zdecydowanej większości opowiedziało się za przekształceniem trzech regionów (Europa Północna, Europa Zachodnia oraz Włochy-Bliski Wschód) w dwa regiony.

Oto jak przedstawia się ta nowa konfiguracja.

Region ŚRÓDZIEMNOMORSKI: składający się z Okręgu Włoch Środkowych, Okręgu Piemontu i Valle d’Aosta, inspektorii włoskich: Lombardzko-emiliańskiej, Włoch Południowych, Włoch Północno-wschodnich, Włoch-Sycylii, Bliskiego Wschodu, Portugalii, Hiszpanii-Barcelony, Hiszpanii-Bilbao, Hiszpanii-Leon, Hiszpanii-Madrytu, Hiszpanii-Sewilli i Hiszpanii-Walencji.

Region EUROPA ŚRODKOWO-PÓŁNOCNA, który tworzą inspektorie: Austrii, Belgii Północnej, Chorwacji, Francji-Belgii Południowej, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Polski-Kraków, Polski-Piła, Polski-Warszawa, Polski-Wrocław, Republiki Czeskiej, Słowenii, specjalnego Okręgu Ukrainy i Węgier.

Z powodu nieprzewidzianych problemów, związanych z funkcjonowaniem sieci informatycznej, to głosowanie, w celu zapewnienia dyskrecji poszczególnym głosującym, zostało przeprowadzone w formie pisemnej.

Opublikowano 22/03/2014